မင္းခိုက္စိုးစံရဲ႔ ကေလးအေတြးမ်ား ( ၁ )

ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူႀကီးေတြဟာ ကေလးေတြထက္ အသိဥာဏ္ပိုျမင္႔မားတယ္………လို႔ (ေယဘုယ်အားျဖင္႔……..ေပါ႔) ယူဆထားႀကပါတယ္။
ကေလးေတြရဲ ႔အျပဳအမူအေျပာအဆိုေတြနဲ႔ အေတြးေတြဟာ လူႀကီးတစ္ေယာက္္္္္္ရဲ႔အျမင္နဲ႔ ႀကည္႔လိုက္တဲ႔အခါ ရယ္စရာေကာင္းေနတာမ်ိဳး မႀကာခဏ ႀကံဳရတတ္တယ္ မဟုတ္လား။
ကေလးေတြ ရဲ႔ ကေမာက္ကမ ျဖစ္မွုေတြ၊အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ စိ္တ္ကူးေတြကိုႀကည္႔ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ရယ္ရင္းေမာရင္းနဲ႔ `ကေလးဆိုေတာ႔ ဒီေလာက္ပဲ အသိဥာဏ္ရွိမွာေပါ႔………´လို႔ ခြင္႔လြတ္လုိက္ႀကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ေတာ႔ သူတို႔ေလးေတြရဲ႔ အေတြးအေခၚဟာ ရယ္စရာပါပဲ။ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုုုုစဥ္းစားမိပါတယ္။ ေဟာဒီ စႀက၀ဠာႀကီးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားေတြထက္အသိဥာဏ္ပုိျမင္႔မားတဲ႔ သက္ရွိသတၱ၀ါတစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတယ္ဆိုပါစို႔။

ေနာက္ျပီး( ကၽြန္ေတာ္တို႔က သူတို႔ကို မျမင္ရဘဲ) သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကမၻာ႔လူသားေတြရဲ႔ အျပဳအမူ အေတြးအေခၚေတြကို ေစာင္႔ႀကည္႔ေနႀကတယ္ဆိုပါစို႔……..။

သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ အသိဥာဏ္ကို ` ကေလးအေတြး´ ေတြဆိုျပီး ရယ္ေမာေနႀကေပလိမ္႔မယ္။

(၃)

ကေလးႏွစ္ေယာက္ ဆရာ၀န္ထံေရာက္လာသည္။

ဆရာ၀န္က`ဘာျဖစ္လို႔လဲ သားတို႔´ ဟုေမးေသာအခါ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္က………

`ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္ျပားေစ႔ကို မ်ိဳခ်လို္က္တယ္ခင္ဗ်´

ထိုဆရာ၀န္ က ေဘးမွပါလာေသာ အျခားကေလးငယ္ကို ႀကည္႔လိုက္သည္။ ထိုကေလးက ေအာ္ဟစ္ငိုရွိဳက္ေနသည္။

`ေနစမ္းပါဦး………မင္းေရာ ဘာျဖစ္လို႔ ငိုေနရတာလဲ´

က်န္ကေလးငယ္က ရွိဳက္သံႀကားမွ ေျဖသည္။

`သူမ်ိဳခ်လိုက္တဲ႔ ပိုက္ဆံက ကၽြန္ေတာ္ပိုက္ဆံခင္ဗ်´

ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူႀကီးေတြေရာ ဘာထူူးလို႔လဲ….ဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသည္။

သူတစ္ပါး၏ ဒုကၡကို္ စာနာဖို႔ထက္`ကိုယ္႔ပိုင္ဆိုင္မွဳ႔ဆံုးရႈံးနစ္နာျခင္း´ ကိုသာ ပို၍ အဓိက က်သည္ဟုေအာင္းေမ႔တတ္ႀကသည္ မဟုတ္ဘူးလား။

`တိုက္တန္းနစ္ သေဘၤာႀကီးနစ္ ျမဳပ္ျပီး လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသဆံုးသြားရသည္ ဟူေသာသတင္း ကို ႀကားရသည္႔အခါ ကၽြန္ေတာ္ ေထြေထြထူးထူး မခံစားရပါ။ ၀မ္းမနည္းမိပါ။အဘယ္ေႀကာင္႔ ဆိုေသာ္ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းကိုက္ေနေသာေႀကာင္႔ ျဖစ္ပါသည္`။

ဟူေသာ စာသားတစ္ပိုင္းတစ္စကို ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ရဖူးပါသည္။ သည္႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ထူးျခားျပီး မအံ႕ႀသမိေတာ႔ပါ။

`လူဆိုသည္မွာ `ကိုယ္႔ဒုကၡသာလွ်င္ အႀကီးက်ယ္ဆံုး´ဟု သေဘာထားတတ္ႀကသူမ်ားျဖစ္၏။

အေရးႀကီးေသာ လူနာတစ္ေယာက္ကို ေျမာက္ဥကၠလာ ေဆးရံုႀကီးသို႔ပို႔ရန္ တကၠစီဒရိုင္ဘာက ညဥ္႕နက္ေနုုျပီ ဟုေျပာကာ ၄၀၀၀က်ပ္ ေတာင္းသည္။

`ေလွ်ာ႔ပါဦးလားဗ်ာ….လူနာက..´

ကၽြန္ေတာ္စကားကို ဆံုးေအာင္ ေျပာခြင္႔မရလိုက္ပါ။ ကားဆရာက ေဒါသတႀကီး ေမာင္းထြက္သြား၏။

`သူ႔ ဆယ္ျပားေစ႔ ကို ကၽြန္ေတာ္ မ်ိဳခ်ခဲ႔မိပါ္သလား´

သူ႔အတြက္ေတာ႔ လူတစ္ေယာက္၏ အသက္ထက္ ေငြ ၄၀၀၀က်ပ္ ကပို၍ အေရးႀကီးေနေပလိမ္႔မည္။

ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို စိတ္မဆိုးမိပါ။

ရယ္သာ ရယ္ေမာေနခ်င္ပါေတာ႔သည္။

ကၽြန္ေတာ္ တို႔သည္( အကယ္စစ္စစ္ ) ကေလးမ်ားသာ ျဖစ္ႀကပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ကၽြန္ေတာ္၏ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေတြ႔ေနရေသာ တစ္္ခ်ိဳ႔ေသာ ကေလးဆန္သူမ်ားအတြက္္