ကၽြန္ေတာ့္ ခံႏိုင္ရည္ ကို .
ဘယ္ အခ်ိန္ထိ ..
စမ္းသပ္ ႏိုင္မွာလဲ .....
အျပံဳးရိုင္း မုန္တိုင္းဆင္ ...
ေျခေထာက္ အညစ္ေတြနဲ႔
ျဖတ္သန္း သြားလိုက္ၾကတာ ..
ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး ..
မဲညစ္ ေပေရလို႔ .....
ၿမိဳ႔ျပရဲ႕ အတၱဆန္မႈက
ေငြေၾကးဆန္မႈ ထက္
အေရာင္လက္တယ္ .....
သက္လံုေကာင္းေကာင္း
ဆန္ခဲ့ၾက
ေသတဲ့ငါး
စုန္သြားေလရဲ႕ ..... ***
ခုေတာ့
ေက်းလက္ က အေမ့ရင္ခြင္ဆီ
ကၽြန္ေတာ္လည္း စုန္ဆင္းသြားေလရဲ႕ ….။
*** အပိုဒ္က ကၽြန္ေတာ္ျမိဳ႔သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ကဗ်ာ အပိုဒ္ေလးပါ။
April တုန္းက အေမရင္ခြင္ဆီ ျပန္တုန္း က်န္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကူေရးတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ ... သူ႔အတြက္အမွတ္တရပါ။
ဆက္ဖတ္ရန္...
မူလသုိ႔...
ႏွင္းျဖဴႏုေတြ လႊမ္းျခံဳတဲ့
ငါ့ …. ယံုၾကည္ရာ တိမ္တိုက္
နင့္ လြင့္ေမွ်ာရာ ျပာလဲ့ေကာင္းကင္
ေနညိဳခ်ိန္ ေတြ မကုန္ေစခ်င္ခဲ့ဘူး
မွိန္ေဖ်ာ့ရာသီ ညေနရီေအာက္
ငါ မပုိင္တဲ့ နင့္ဆီက
က်န္ခဲ့ျခင္း ကို ၾကိဳေတြးေပမယ့္
နင့္ေျခသံေတြ တိတ္ဆိတ္လြန္းတယ္
တည္မွီရာ စိတ္အလြမ္း
ေလႏုေအး အေဝွ႔မွာေတာင္
တဖ်က္ဖ်က္ခုန္တဲ့ ရင္အခန္း
နင္ ထြက္သြားရာ အျပန္လမ္းဆီက
ရြက္ဝါေၾကြေပၚ ျဖတ္မေလွ်ာက္ရက္ဘူး
နင့္ ေျခရာ အၾကြင္းေတြ ေပက်ံေနတဲ့
ဗလာ မဟုတ္တဲ့ ရင္ထဲက
မ်က္ရည္စ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ကို
နင္ သတိမွ ရ မိ ရဲ႕ လား
ခုေတာ့
ငါ မပါတဲ့ လြမ္းတတ္ရာတိမ္တိုက္
နင္ ပ်ံသန္းရာေကာင္းကင္
အေနာက္ေတာင္ဆီက မိုးေတာ့
မညိဳ႕ေလာက္ဘူးထင္ရဲ႕ ။ ….။
ဆက္ဖတ္ရန္...
မူလသုိ႔...