ေက်ာက္သင္ပုန္းကေန ကြန္ပ်ဴတာကိုဖတ္ဖို႔
အေဖက
ငါ့ကို တစ္နယ္တစ္ေက်းမွာ စာသင္လႊတ္တယ္။
“ အဲဒီမွာ ေခတ္ကို၀ယ္ခဲ့
လိုသမွ်ေငြ
အေဖ့ပုခံုးေပၚကေန ျဖဳတ္ခ်ေပးမယ္တဲ့”
ဘယ္မွာရႏိုင္မလဲ
ခုလို
အေဖ့ပုဆိုးၿပဲ ငါအထည္လဲ ၀တ္ေနရတဲ့ တစ္နယ္တစ္ေက်း
ဒါေတာင္
ငါက အထီးက်န္လြန္းသေလး ေနပူလြန္းသေလးနဲ႔
အားျဖစ္မလာမယ့္ သံစဥ္ကို ရွာရွာတီးမိတယ္။
အေဖကေတာ့
ေႏြရုပ္ရွင္ထဲမွာ ေက်ာကုန္းတေျပာင္ေျပာင္နဲ႔
ဇာတ္ပို႔ သရုပ္ေဆာင္ႀကီး လံုးလံုးျဖစ္လို႔
ဒီၾကားထဲ
ငါပ်င္းပ်င္းနဲ႔ ေရးျဖစ္လိုက္တဲ့ စာကေလးတစ္ေစာင္
အေဖ့မွာ ေပါက္ေနေသာ ေအာင္ဘာေလမဲ
ဘယ္မွာရႏိုင္မလဲ
ခုလို
ငါ့လက္မွာ ေပါက္ခ်င္ေနတဲ့ ခူနာကို အာခံတြင္းထဲ ငံုထားမယ့္ စမ္းေရမ်ိဳး
ဒါေတာင္ ငါက
ဘယ္ပုခံုး ညာပုခံုး အေဖေမာင္းတင္ထားရေၾကာင္း မေလ့လာမိဘူး။
အေဖ့မွာ ေသြးတိုးမကင္းေၾကာင္း မသိဘူး။
အေဖ့စာထဲမွာလည္း မပါဘူး။
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ငါအိမ္ျပန္ေတာ့မွ
အေဖ့ခမ်ာ
သူအသက္ ႏွစ္ျပန္အိုမင္းသြားေၾကာင္း ေတြ႔လို္က္ရတယ္။
အဲဒီမွာ
ငါ့ကို ရီရီေ၀ေ၀ ၾကည့္ေနတဲ့မ်က္၀န္း
မ်က္ကြင္းေလးႏွစ္ခုဟာ အတြင္းထဲ ခ်ိဳင့္၀င္လို႔ကြာ။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ျပည္ေအး (ေခ်ာကၠံ) ရဲ႕ .. ကြန္ပ်ဴတာေက်ာင္းသား ဘ၀ ကေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ ... ... သူငယ္ခ်င္း Villager ရဲ႕ Blog မွာလဲ တင္ထားပါတယ္ ။ တစ္ေဆာင္တည္း ေနခဲ့တဲ႕ ဘ၀တူ ေတြ ေလ . . . . . . .