အပိုင္း (၁ )
ကၽြန္ေတာ္၏မိခင္ ဘခင္ ၂ဦးလံုးမွာ ဥာဏ္ေကာင္းေသာ အမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ဘခင္သည္ ေရွ႔ေနစာေမးပြဲတြင္ ဗမာတျပည္လံုး တတိယစြဲခဲ႔ေလသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကုိအားလံုးလည္း ဥာဏ္ေကာင္းၾကသည္။ သို႔ေသာ ္ ဒုတိယအစ္ကိုၾကီးကား စာသင္ အထူးျပင္းလွ၍ အျခားညီအစ္ကိုမ်ားကဲ႔သုိ႔ ေပါက္ေပါက္ေရာံေရာံ ပညာမတတ္ေပ။ ကၽြန္ေတာ္၏ အစ္ကိုမ်ား၊ ၀မ္းကြဲညီအစ္ကိုမ်ား၊ဦးေလးမ်ားမွာ..မိမိတို႔ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းစာေမးပြဲမ်ားတြင္ ထိပ္တန္းက်က် ေအာင္ၾကဘူးသူခ်ည္း ျဖစ္ေလသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ မိဘမ်ားသည္ ပညာကိုလည္း အထူးလိုလားသည္။ကၽြန္ေတာ္၏ အစ္ကုိမ်ားကို ငါးႏွစ္သားအရြယ္မွစ၍ ေက်ာင္းထားခဲ႔ေလသည္။
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာံသာအငယ္ဆံုးျဖစ္ ၍ အလိုလိုက္ကာထားသျဖင္႔ အသက္၈ႏွစ္ေရာက္မွသာလွ်င္ ေက်ာင္းစေနရေပသည္။
ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းေနလာရပံုကို ေျပာျပရဦးမည္၊ ကၽြန္ေတာ္၏ အထက္အစ္ကို ကိုေအာင္သန္းအား အသက္၁၁ႏွစ္ခန္႔တြင္ ရွင္ျပဳေလသည္။ထုိအခါ ကိုေအာင္သန္းမွာ ျမန္မာ၆တန္းတြင္ရွိသည္။
ကၽြန္ေတာ္၏ အစ္ကုိမ်ားကို ငါးႏွစ္သားအရြယ္မွစ၍ ေက်ာင္းထားခဲ႔ေလသည္။ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာံသာအငယ္ဆံုးျဖစ္၍ အလိုလိုက္ကာထားသျဖင္႔ အသက္၈ႏွစ္ေရာက္မွသာလွ်င္ ေက်ာင္းစေနရေပသည္။ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းေနလာရပံုကို ေျပာျပရဦးမည္၊ ကၽြန္ေတာ္၏ အထက္အစ္ကို ကိုေအာင္သန္းအား အသက္၁၁ႏွစ္ခန္႔တြင္ရွင္ျပဳေလသည္။ထုိအခါ ကိုေအာင္သန္းမွာ ျမန္မာ၆တန္းတြင္ရွိသည္။
ကၽြန္ေတာ္မွာ အသက္၈ႏွစ္ထဲေရာံ ေသာ္လည္္း ေက်ာင္းပင္ မေနရေသးေခ်၊ ရွင္ျပဳအခမ္းအနား ကိုေအာင္သန္းတို႔ ရွင္ေလာင္းဆင္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရွင္ေလာင္းျဖစ္ခ်င္သျဖင္႔ မိခင္အား ပူဆာေလသည္။
ထုိအခါ မိခင္က ရွင္ေလာင္းလုပ္တဲ႔သူသည္ စာတတ္မွျဖစ္သည္ဟု ေျပာျပသျဖင္႔ ေက်ာင္းေနပါေတာ႔မည္ဟု ဂတိေပးကာ ထုိတြင္မွ ေက်ာင္းစေနျဖစ္ေလသည္။ ျမန္မာေက်ာင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ၆ႏွစ္မွ်ေနခဲ႔ေပသည္။ ၂တန္းတခါခံု၍ တက္ခဲ႔သည္။ ေနာံ ေရနံေခ်ာင္းျမိဳ႔ ၊အမ်ိဳးသားအထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေလးနွစ္ေနခဲ႔သည္။
တန္းေက်ာ္တက္ခဲ႔ရျပန္သျဖင္႔ ေလးနွစ္ျဖင္႔ ၁၀ တန္းေအာင္ျမင္ေလသည္။ အဂၤလိပ္ ျမန္မာ သတၱမတန္း စာေမးပြဲတြင္ ဗမာတျပည္လံုး န၀မ စြဲခဲ႔၍ အထက္တန္း စေကားလားရွစ္ ရခဲ႔သည္။ဗုဒၶဘာသာေေက်ာင္း မ်ားနွင္႔ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းမ်ားတြင္ ပထမစြဲခဲ႔၍ ဦးေရႊခိုဆု ကုိ ရရွိခဲ႔ဘူးသည္။
ေနာံ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ၆ႏွစ္ခြဲမွ် ေနခဲ႔၏။ နိုင္ငံေရး စိတ္သန္မႈေၾကာင္႔ ေက်ာင္းစာမ်ားကို မေလ႔က်က္္သျဖင္႔ ဘီေအတန္းအထိ ေအာင္ရံုသာ ေအာင္ခဲ႔သည္။ ဘီေအအထက္တန္းနွစ္တြင္ ေက်ာင္းသားသပိတ္ေမွာက္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္၍ အလုပ္ရွုပ္သျဖင္႔ ဘီေအစာေမးပြဲကို တႏွစ္မေျဖဘဲ ေနခဲ႔ရသည္။ ေနာံ ဘီအယ္အတန္းကို တက္ခဲ႔သည္။
အတန္းလည္းမွန္မွန္မတက္၊စာအုပ္လည္းမရွိ၊မွတ္စုလည္းမထား စာလည္း မၾကည္႔ မိမိစိတ္သန္ရာ နိုင္ငံေရးကုိသာ လိုက္စားသျဖင္႔ ဘီအယ္ ပထမႏွစ္ စာေမးပြဲတြင္ က်ရႈံးေလသည္။
ဤကား ကၽြန္ေတာ္႔ တသက္တြင္ စာေမးပြဲ ပထမဆံုးနွင္႔ ေနာံဆံုးက်ဆံုးျခင္းေပတည္း။ က်ရံႈးေသာ္လည္း ဥပေဒရာဇ၀င္ ျဖစ္ေသာ ပထမေမးခြန္းစာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ပထမရခဲ႔သည္။ ဒုတိယ ဘီအယ္ႏွစ္တြင္ ႏွစ္ေစ႔ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ မေနေတာ႔ေပ။ ဥေရာပတိုက္တြင္ ျမဴးနစ္စာခ်ဳပ္ မခ်ဳပ္ဆုိမီ စစ္ျဖစ္မတတ္ အေျခအေနႏွင္႔ ဗမာျပည္တြင္ အဓိကရုဏ္း အေျခအေနမ်ားကို ေထာံဆ၍ တိုင္းျပည္အတြက္
ကုိယ္ထိလက္ေရာံလုပ္ကုိင္ရန္ ေက်ာင္းမွ ႏွစ္၀က္တြင္ ထြက္၍ သၡင္ဘ၀သုိ႔ေျပာင္းခဲ႔သည္။
ျမန္မာစာသင္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ေနရစဥ္က ကၽြန္ေတာ္ အထူးမေပ်ာ္ပုိက္ခဲ႔သည္႔ အခ်က္တစ္ခ်က္ ရွိေလသည္။ ထုိအခ်က္မွာ ကစားခံုစားျခင္း၊ကေလးဘာ၀ သစ္ပင္တက္ ေရကူး အလုပ္မ်ိဳး ပိတ္ပင္ျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။ ဤအခ်က္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိဘမ်ားလည္း တသေဘာတည္းေလာံပင္ ရွိသည္။ကၽြန္ေတာ္ တို႔မွာ သစ္ပင္တက္ျခင္း ေရကူးျခင္း စေသာ ကိုယ္လက္က်န္းမာ က်င္လည္မႈကို ေလ႔လာခြင္႔မရ၊ သစ္ပင္တက္သည္ကို ျမင္လွ်င္ အဆိုအျမည္ခံရသည္။ေရကူးသည္ကုိ သိလွ်င္ အရိုက္ခံရသည္။
ထုိ႔ေၾကာင္႔ ယေန႔အထိ ကၽြန္ေတာ္မွာ ဥာဏ္ပညာဘက္မွ အခြင္႔အလမ္း ရခဲ႔၍ ေပါက္ေျမာံခဲ႔ သေလာံ ကိုယ္လက္က်န္းမာ က်င္လည္ေရးတြင္ အခြင္႔အလမ္းမရခဲ႔၍ မ်ားစြာ ခ်ိဳ႔ယြင္းေနေပသည္။ ေရနံေခ်ာင္း အမ်ိဳးသားေက်ာင္း ေနစဥ္ကလည္း အခြင္႔အလမ္း မရခဲ႔၊မရခဲ႔သည္မွာ အမ်ိဳးသားေက်ာငး္ ျဖစ္သည္႔အတိုင္း ဆင္းရဲသျဖင္႔ ကစားခံုစား ေလ႔က်င္႔ရာေနရာ ကိရိယာ တံဆာပလာမ်ား မထားနိုင္၍ပင္ျဖစ္သည္။
ျမန္မာျပည္တြင္ ဘုန္းၾကီး မ်ားႏွင္႔ ေရွးလူၾကီးမ်ား၏ အခ်ိဳ႔အယူအဆမ်ားကို ေခတ္နွင္႔ ေလွ်ာ္ေအာင္ ျပဳျပင္သင္႔ေလျပီ။ သုိ႔မဟုတ္လွ်င္ ဗမာျပည္ႏွင္႔ ဗမာလူမ်ိဳးတုိ႔ အေျခအေနသည္ တုိးတက္သင္႔သေလာံ တုိးတက္မည္ မဟုတ္ေပ။
ပညာဆိုသည္မွာ စာအုပ္စာတမ္း ဘတ္၍ စာသိမွ်ကို ပညာဟု မဆိုေပ။ ပညာသည္ အတုိင္းအဆမထင္
အလြန္က်ယ္ေျပာ နက္နဲလွေပသည္။ကမၻာရွိ စာအုပ္အားလံုးပင္လွ်င္ ပညာအားလံုးကို ေဘာ္ျပျခင္းငွာ မတတ္နိုင္ေပ။ပညာအားလံုးကုိ ေလာကျပင္က်ယ္တည္း ဟူေသာ ေက်ာင္းၾကီး၌ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ပုခက္တြင္းမွသည္ ေျမၾကီးထဲသုိ႔ ေရာံသည္႔အခ်ိန္အထိ ပညာသင္သားမ်ား ျဖစ္ေနၾကေပသည္။
ထုိ႔ေၾကာင္႔ ပညာသင္ၾကားမႈသည္ အမွန္စစ္စစ္အားျဖင္႔ လူ၏တသက္ပန္တြင္ ကုန္ဆံုးသည္ဟု မဆိုနိုင္ေပ။
ပညာတတ္သူသည္ ေလာကရွိ အရာရာကို အခြင္႔အလမ္းအလိုက္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္နိုင္စြမ္းေသာ ဥာဏ္အားကို၄င္း၊မိမ္ိဥာဏ္အျမင္အရ စိတ္ေနစ္ိတ္ထား စိတ္ဓာတ္တုိ႔ကုိ၄င္း၊( EDUCATION OF EMOTIONS) ျပဳျပင္ ျပဳစု ပ်ိဳးထားခဲ႔သူသာလွ်င္ ျဖစ္၏။
ဘီေအပင္ ေအာင္ေစကာမူ ပါရဂူဘြဲ႔ၾကီးပင္ ရေစကာမူ ပထမေက်ာ္ၾကီးပင္ ျဖစ္ေစကာမူ အသက္အရြယ္ မည္မွ်ၾကီးရင္႔ေစကာမူ ပညာဆိုေသာ သဘာ၀ အဓိပၸါယ္ ္ကို ေကာင္းစြာ သံုးသပ္နားလည္ျခင္း မရွိခဲ႔ေခ်က တကယ္အရာမေရာံ အသံုးမ၀င္နိုင္ေပ။ ပညာသည္ စာအုပ္မ်ားထဲ၌သာ ရွိသည္မဟုတ္၊စာအုပ္မ်ားကို ေက်ာ္၍ ျမင္စြမ္းနိင္ျခင္းကို ေဆာင္နိုင္ရေပမည္။ ပညာသည္ လူ၏ဥာဏ္ကိုသာ ျပဳျပင္တိုးခ်ဲ႔ရံုသာမဟုတ္ လူ၏စိတ္ေန စိတ္ထား အယူအဆမ်ားကိုလည္း တိုးတက္ေစရမည္။ လူ၏ဆႏၵအား လုပ္အားကို ႏူးညႊတ္ေစရမည္။
ဆက္ရန္
မတ္လ(၂၇)ရက္ေန႔ဟာ တပ္မေတာ္ေန႔ျဖစ္တာေၾကာင္႔ တပ္မေတာ္ရဲ႔ ဖခင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေရးသားတဲ႔ ေက်ာင္းသားဘ၀ ေဆာင္းပါးကုိ ႏွစ္ပိုင္းခြဲျပီး တင္ျပလိုက္ပါတယ္ ။
စာလံုးေပါင္းသတ္ပံု ႏွင္႔ ပတ္သက္၍ မူလေဆာင္းပါး ပါ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံု အတိုင္း ျပင္ဆင္ျခင္းမျ႔ပဳဘဲ မူလအတိုင္း ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးကေတာ႔ စာေရးဆရာ..ျမဟန္ေရးသားတဲ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စာေပလက္ရာ စာအုပ္ မွ ျဖစ္ပါတယ္။
ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ႕ ..
အသက္ကေလး ရၿပီး မိဘ ျဖစ္ကာမွ ပညာရဲ႕ သေဘာကို ေသခ်ာ ဆန္းစစ္မိေတာ့ တာ ... ကေလး ေက်ာင္းထား ရေတာ့မွာ ကိုး ...
စာတတ္တာ ပညာ မဟုတ္ဖူးေလ ... အဲဒီေဘာင္ကို အေျခခံ ... ေက်ာ္လြန္ၿပီး ေတြးေခၚလုပ္ကိုင္ တတ္မွ ...
တန္ဖိုးရွိတဲ့ အေတြးအေခၚ ေတြ ေ၀မွ်ေပးတာ ေက်းဇူး ..